Alt-prawica, niegdyś ruch skrajny, radykalnie zmieniła amerykańską politykę i retorykę. W Święto Dziękczynienia prezydent Trump ogłosił zamiar „trwałego zawieszenia migracji ze wszystkich krajów Trzeciego Świata”, parafrazując propozycję lidera alternatywnej prawicy Richarda Spencera z 2016 r., aby wstrzymać imigrację spoza Europy na 50 lat. Ta zmiana oznacza wyraźne zwycięstwo ideologii ekstremistycznych, które obecnie otwarcie wspiera Biały Dom.
Od marginesu do polityki
To, co zaczęło się jako radykalna retoryka, stało się oficjalną polityką. Stephen Miller, główny doradca Białego Domu, przytoczył skrajnie prawicową krytykę imigracji, podczas gdy Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Departament Stanu przyjęły koncepcję „reemigracji” – masowych deportacji promowanych przez europejskie ruchy skrajnie prawicowe. Teoria „wielkiego zastąpienia”, niegdyś ograniczająca się do wieców białych nacjonalistów, jest obecnie otwarcie promowana przez czołowych Republikanów.
Ta przemiana nie nastąpiła nagle. Miller, przyjaciel Spencera ze studiów, prywatnie opowiadał się za wprowadzeniem skrajnych zakazów imigracji już w 2015 roku. Wcześniej takie poglądy były ukrywane ze względu na publiczną krytykę; w 2018 r. Trump zwolnił autora przemówień przyłapanego na uczestnictwie w wydarzeniu alternatywnej prawicy. Obecnie ten sam człowiek zajmuje wysokie stanowisko w Departamencie Stanu, demonstrując przejście od tuszowania do otwartej akceptacji.
Ideologiczne podstawy alternatywnej prawicy
Podstawowym przekonaniem alternatywnej prawicy jest to, że pewne grupy – szczególnie te z Trzeciego Świata – są zasadniczo niezgodne ze społeczeństwem amerykańskim. Nie przedstawia się tego jako pragmatycznej troski o asymilację, ale jako racjonalny lub etniczny osąd: niektóre grupy są uważane za niezdolne do integracji, niezależnie od indywidualnych zasług. Kontrastuje to z konserwatywnymi twardogłowymi zwolennikami imigracji głównego nurtu, którzy zwykle skupiają się na problemach gospodarczych lub związanych z przestępczością, które można rozwiązać poprzez reformy polityczne.
Alt-prawica wyśmiewa pogląd, że imigranci mogą po prostu „dostosować się” do Ameryki, odrzucając go jako naiwny. Opowiadają się za odpowiedzialnością zbiorową, obwiniając całe narody za niepowodzenia swoich krajów. Ideologia ta przeniknęła obecnie do głównego nurtu dyskursu.
Rozpowszechnianie ekstremistycznej retoryki w głównym nurcie
Do niedawnych przykładów należy artykuł w The Wall Street Journal, w którym kwestionowano, czy wszyscy afgańscy imigranci powinni być karani za czyny jednego człowieka. Stephen Miller odpowiedział wyraźnym odniesieniem do teorii „magicznego brudu” – idei, że Ameryka nie może zmienić migrantów z „państw upadłych” w produktywnych obywateli. Konserwatywny aktywista Chris Rufo w podobny sposób skrytykował somalijską imigrację, powołując się na przypadek oszustwa jako dowód złej wiary społeczności.
Ta zmiana nie ogranicza się do retoryki. Administracja Trumpa ogłosiła inicjatywy mające na celu rozprawienie się z somalijskimi migrantami w Minnesocie, odzwierciedlając politykę napędzaną ideologiami ekstremistycznymi. Nawet postacie takie jak Rufo, które odrzucają bardziej radykalne elementy, działają w ramach, w których polityka imigracyjna motywowana etnicznie jest obecnie uważana za rozsądną.
Paradoksalny sukces alternatywnej prawicy
Pomimo niepowodzeń organizacyjnych – przywódcy tacy jak Richard Spencer w dużej mierze zniknęli z radaru – alt-prawica odniosła ideologiczne zwycięstwo. Ruch nie musi już istnieć jako odrębna jednostka, ponieważ jego podstawowe zasady są obecnie głównym nurtem Partii Republikańskiej. Sukces ten wynika ze świadomych wysiłków takich osobistości jak Tucker Carlson na rzecz normalizacji poglądów ekstremistycznych, czystki Trumpa z umiarkowanych głosów oraz zaufania wyborczego po 2024 r., które zakłada powszechną akceptację idei prawicowych.
Rezultatem jest świat, w którym niegdyś toksyczne ideologie są teraz otwarcie głoszone na najwyższych stanowiskach, demonstrując głęboką zmianę w amerykańskim dyskursie politycznym.
